Definify.com
Definition 2024
ἐπενθετικός
ἐπενθετικός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /epenθetikós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /epenθetikós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /epenθetikós/
Adjective
ἐπενθετικός • (epenthetikós) m (feminine ἐπενθετική, neuter ἐπενθετικόν); first/second declension
Inflection
First and second declension of ἐπενθετικός, ἐπενθετική, ἐπενθετικόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | ἐπενθετικός | ἐπενθετική | ἐπενθετικόν | ἐπενθετικώ | ἐπενθετικᾱ́ | ἐπενθετικώ | ἐπενθετικοί | ἐπενθετικαί | ἐπενθετικᾰ́ | |||
| Genitive | ἐπενθετικοῦ | ἐπενθετικῆς | ἐπενθετικοῦ | ἐπενθετικοῖν | ἐπενθετικαῖν | ἐπενθετικοῖν | ἐπενθετικῶν | ἐπενθετικῶν | ἐπενθετικῶν | |||
| Dative | ἐπενθετικῷ | ἐπενθετικῇ | ἐπενθετικῷ | ἐπενθετικοῖν | ἐπενθετικαῖν | ἐπενθετικοῖν | ἐπενθετικοῖς | ἐπενθετικαῖς | ἐπενθετικοῖς | |||
| Accusative | ἐπενθετικόν | ἐπενθετικήν | ἐπενθετικόν | ἐπενθετικώ | ἐπενθετικᾱ́ | ἐπενθετικώ | ἐπενθετικούς | ἐπενθετικᾱ́ς | ἐπενθετικᾰ́ | |||
| Vocative | ἐπενθετικέ | ἐπενθετική | ἐπενθετικόν | ἐπενθετικώ | ἐπενθετικᾱ́ | ἐπενθετικώ | ἐπενθετικοί | ἐπενθετικαί | ἐπενθετικᾰ́ | |||
References
- ἐπενθετικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἐπενθετικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette