Definify.com

Definition 2024

ἐρώμενος

ἐρώμενος

See also: ερωμένος and ἐρωμένος

Ancient Greek

Participle

ἐρώμενος • ‎(erṓmenos) m, ἐρωμένη f ‎(erōménē), ἐρώμενον n ‎(erṓmenon), (active: ἐρῶν ‎(erôn))

Present passive indicative participle of ἐράω

Inflection

First and second declension of ἐρώμενος, ἐρωμένη, ἐρώμενον

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐρώμενος	ἐρωμένη	ἐρώμενον	ἐρωμένω	ἐρωμένα	ἐρωμένω	ἐρώμενοι	ἐρώμεναι	ἐρώμενα
Genitive	ἐρωμένου	ἐρωμένης	ἐρωμένου	ἐρωμένοιν	ἐρωμέναιν	ἐρωμένοιν	ἐρωμένων	ἐρωμένων	ἐρωμένων
Dative	ἐρωμένῳ	ἐρωμένῃ	ἐρωμένῳ	ἐρωμένοιν	ἐρωμέναιν	ἐρωμένοιν	ἐρωμένοις	ἐρωμέναις	ἐρωμένοις
Accusative	ἐρώμενον	ἐρωμένην	ἐρώμενον	ἐρωμένω	ἐρωμένα	ἐρωμένω	ἐρωμένους	ἐρωμένας	ἐρώμενα
Vocative	ἐρώμενε	ἐρωμένη	ἐρώμενον	ἐρωμένω	ἐρωμένα	ἐρωμένω	ἐρώμενοι	ἐρώμεναι	ἐρώμενα

References

ἐρώμενος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers