Definify.com
Definition 2024
ἔγκλισις
ἔγκλισις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /éŋklisis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /éŋklisis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /é̃ɡlisis/
Noun
ἔγκλισις • (énklisis) f (genitive ἐγκλίσεως); third declension
- inclination; slope
- defeat, failure
- (medicine) displacement
- (grammar) mood of a verb
- (grammar) change of acute accent to grave accent
- (grammar, generally) inflection of derivative forms
Inflection
Third declension of ἔγκλισῐς, ἐγκλίσεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἔγκλισῐς | ἐγκλίσει | ἐγκλίσεις |
| Genitive | ἐγκλίσεως | ἐγκλισέοιν | ἐγκλίσεων |
| Dative | ἐγκλίσει | ἐγκλισέοιν | ἐγκλίσεσῐ(ν) |
| Accusative | ἔγκλισῐν | ἐγκλίσει | ἐγκλίσεις |
| Vocative | ἔγκλισῐ | ἐγκλίσει | ἐγκλίσεις |
Third declension of ἔγκλισῐς, ἐγκλίσιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἔγκλισῐς | ἐγκλίσιε | ἐγκλίσιες |
| Genitive | ἐγκλίσιος | ἐγκλισίοιν | ἐγκλισίων |
| Dative | ἐγκλίσῑ, ἐγκλίσει | ἐγκλισίοιν | ἐγκλίσῐσῐ(ν), ἐγκλισίεσῐ(ν), ἐγκλίσεσῐ(ν) |
| Accusative | ἔγκλισῐν | ἐγκλίσιε | ἐγκλίσῑς, ἐγκλίσιᾰς |
| Vocative | ἔγκλισῐ | ἐγκλίσιε | ἐγκλίσιες |
Related terms
- ἐγκλιτικός (enklitikós)
References
- ἔγκλισις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἔγκλισις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἔγκλισις» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)