Definify.com
Definition 2024
ἰσχύω
ἰσχύω
See also: ισχύω
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /isxýo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /isxýo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /isxío/
Verb
ἰσχύω • (iskhúō)
- to be physically strong
- to be strong, mighty, powerful, to prevail
- (not of persons) to prevail
- New Testament, The Gospel of Mark 5.4
- to be worth
Inflection
Present: ἰσχύω, ἰσχύομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἰσχύω | ἰσχύεις | ἰσχύει | ἰσχύετον | ἰσχύετον | ἰσχύομεν | ἰσχύετε | ἰσχύουσῐ(ν) |
subjunctive | ἰσχύω | ἰσχύῃς | ἰσχύῃ | ἰσχύητον | ἰσχύητον | ἰσχύωμεν | ἰσχύητε | ἰσχύωσῐ(ν) | |
optative | ἰσχύοιμῐ | ἰσχύοις | ἰσχύοι | ἰσχύοιτον | ἰσχυοίτην | ἰσχύοιμεν | ἰσχύοιτε | ἰσχύοιεν | |
imperative | ἴσχυε | ἰσχυέτω | ἰσχύετον | ἰσχυέτων | ἰσχύετε | ἰσχυόντων | |||
middle/
passive |
indicative | ἰσχύομαι | ἰσχύει/ ἰσχύῃ |
ἰσχύεται | ἰσχύεσθον | ἰσχύεσθον | ἰσχυόμεθᾰ | ἰσχύεσθε | ἰσχύονται |
subjunctive | ἰσχύωμαι | ἰσχύῃ | ἰσχύηται | ἰσχύησθον | ἰσχύησθον | ἰσχυώμεθᾰ | ἰσχύησθε | ἰσχύωνται | |
optative | ἰσχυοίμην | ἰσχύοιο | ἰσχύοιτο | ἰσχύοισθον | ἰσχυοίσθην | ἰσχυοίμεθᾰ | ἰσχύοισθε | ἰσχύοιντο | |
imperative | ἰσχύου | ἰσχυέσθω | ἰσχύεσθον | ἰσχυέσθων | ἰσχύεσθε | ἰσχυέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | ἰσχύειν | ἰσχύεσθαι | |||||||
participle | ἰσχύων , ἰσχύουσᾰ , ἴσχυον | ἰσχυόμενος , ἰσχυομένη , ἰσχυόμενον |
Imperfect: ἴσχυον, ἰσχυόμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἴσχυον | ἴσχυες | ἴσχυε | ἰσχύετον | ἰσχυέτην | ἰσχύομεν | ἰσχύετε | ἴσχυον |
middle/ passive |
ἰσχυόμην | ἰσχύου | ἰσχύετο | ἰσχύεσθον | ἰσχυέσθην | ἰσχυόμεθᾰ | ἰσχύεσθε | ἰσχύοντο |
Future: ἰσχύσω, ἰσχύσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἰσχύσω | ἰσχύσεις | ἰσχύσει | ἰσχύσετον | ἰσχύσετον | ἰσχύσομεν | ἰσχύσετε | ἰσχύσουσῐ(ν) |
optative | ἰσχύσοιμῐ | ἰσχύσοις | ἰσχύσοι | ἰσχύσοιτον | ἰσχυσοίτην | ἰσχύσοιμεν | ἰσχύσοιτε | ἰσχύσοιεν | |
middle | indicative | ἰσχύσομαι | ἰσχύσει/ ἰσχύσῃ |
ἰσχύσεται | ἰσχύσεσθον | ἰσχύσεσθον | ἰσχυσόμεθᾰ | ἰσχύσεσθε | ἰσχύσονται |
optative | ἰσχυσοίμην | ἰσχύσοιο | ἰσχύσοιτο | ἰσχύσοισθον | ἰσχυσοίσθην | ἰσχυσοίμεθᾰ | ἰσχύσοισθε | ἰσχύσοιντο | |
active | middle | ||||||||
infinitive | ἰσχύσειν | ἰσχύσεσθαι | |||||||
participle | ἰσχύσων , ἰσχύσουσᾰ , ἴσχυσον | ἰσχυσόμενος , ἰσχυσομένη , ἰσχυσόμενον |
Aorist: ἴσχυσα, ἰσχυσάμην, ἰσχύθην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἴσχυσα | ἴσχυσας | ἴσχυσε | ἰσχύσατον | ἰσχυσάτην | ἰσχύσαμεν | ἰσχύσατε | ἴσχυσαν |
subjunctive | ἰσχύσω | ἰσχύσῃς | ἰσχύσῃ | ἰσχύσητον | ἰσχύσητον | ἰσχύσωμεν | ἰσχύσητε | ἰσχύσωσῐ(ν) | |
optative | ἰσχύσαιμῐ | ἰσχύσαις/ ἰσχύσειας |
ἰσχύσαι/ ἰσχύσειε |
ἰσχύσαιτον | ἰσχυσαίτην | ἰσχύσαιμεν | ἰσχύσαιτε | ἰσχύσαιεν/ ἰσχύσειαν |
|
imperative | ἴσχυσον | ἰσχυσάτω | ἰσχύσατον | ἰσχυσάτων | ἰσχύσατε | ἰσχυσάντων | |||
middle | indicative | ἰσχυσάμην | ἰσχύσω | ἰσχύσατο | ἰσχύσασθον | ἰσχυσάσθην | ἰσχυσάμεθα | ἰσχύσασθε | ἰσχύσαντο |
subjunctive | ἰσχύσωμαι | ἰσχύσῃ | ἰσχύσηται | ἰσχύσησθον | ἰσχύσησθον | ἰσχυσώμεθα | ἰσχύσησθε | ἰσχύσωνται | |
optative | ἰσχυσαίμην | ἰσχύσαιο | ἰσχύσαιτο | ἰσχύσαισθον | ἰσχυσαίσθην | ἰσχυσαίμεθα | ἰσχύσαισθε | ἰσχύσαιντο | |
imperative | ἴσχυσαι | ἰσχυσάσθω | ἰσχύσασθον | ἰσχυσάσθων | ἰσχύσασθε | ἰσχυσάσθων | |||
passive | indicative | ἰσχύθην | ἰσχύθης | ἰσχύθη | ἰσχύθητον | ἰσχυθήτην | ἰσχύθημεν | ἰσχύθητε | ἰσχύθησαν |
subjunctive | ἰσχυθῶ | ἰσχυθῇς | ἰσχυθῇ | ἰσχυθῆτον | ἰσχυθῆτον | ἰσχυθῶμεν | ἰσχυθῆτε | ἰσχυθῶσῐ(ν) | |
optative | ἰσχυθείην | ἰσχυθείης | ἰσχυθείη | ἰσχυθεῖτον/ ἰσχυθείητον |
ἰσχυθείτην/ ἰσχυθειήτην |
ἰσχυθεῖμεν/ ἰσχυθείημεν |
ἰσχυθεῖτε/ ἰσχυθείητε |
ἰσχυθεῖεν/ ἰσχυθείησαν |
|
imperative | ἰσχύθητι | ἰσχυθήτω | ἰσχύθητον | ἰσχυθήτων | ἰσχύθητε | ἰσχυθέντων | |||
active | middle | passive | |||||||
infinitive | ἴσχυσαι | ἰσχύσασθαι | ἰσχυθῆναι | ||||||
participle | m | ἰσχύσᾱς | ἰσχυσάμενος | ἰσχυθείς | |||||
f | ἰσχύσᾱσα | ἰσχυσαμένη | ἰσχυθεῖσα | ||||||
n | ἴσχυσαν | ἰσχυσάμενον | ἰσχυθέν |
Perfect: ἴσχυκα
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἴσχυκα | ἴσχυκας | ἴσχυκε | ἰσχύκατον | ἰσχύκατον | ἰσχύκαμεν | ἰσχύκατε | ἰσχύκᾱσῐ(ν) |
subjunctive | ἰσχυκὼς ὦ/ ἰσχύκω |
ἰσχυκὼς ᾖς/ ἰσχύκῃς |
ἰσχυκὼς ᾖ/ ἰσχύκῃ |
ἰσχυκότε ἦτον/ ἰσχύκητον |
ἰσχυκότε ἦτον/ ἰσχύκητον |
ἰσχυκότες ὦμεν/ ἰσχύκωμεν |
ἰσχυκότες ἦτε/ ἰσχύκητε |
ἰσχυκότες ὦσῐ(ν)/ ἰσχύκωσῐ(ν) |
|
optative | ἰσχυκὼς εἴην/ ἰσχύκοιμῐ/ ἰσχυκοίην |
ἰσχυκὼς εἴης/ ἰσχύκοις/ ἰσχυκοίης |
ἰσχυκὼς εἴη/ ἰσχύκοι/ ἰσχυκοίη |
ἰσχυκότε εἴητον/ ἰσχυκότε εἶτον/ ἰσχύκοιτον |
ἰσχυκὀτε εἰήτην/ ἰσχυκότε εἴτην/ ἰσχυκοίτην |
ἰσχυκότες εἴημεν/ ἰσχυκότες εἶμεν/ ἰσχύκοιμεν |
ἰσχυκότες εἴητε/ ἰσχυκότες εἶτε/ ἰσχύκοιτε |
ἰσχυκότες εἴησαν/ ἰσχυκότε εἶεν/ ἰσχύκοιεν |
|
imperative | ἰσχυκὼς ἴσθῐ | ἰσχυκὼς ἔστω | ἰσχυκότε ἔστον | ἰσχυκότε ἔστων | ἰσχυκότες ἔστε | ἰσχυκότες ὄντων | |||
infinitive | participle | ||||||||
active | ἰσχυκέναι | ἰσχυκώς , ἰσχυκυῖα , ἰσχυκός |
References
- ἰσχύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἰσχύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἰσχύω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἰσχύω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G2480”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979