Definify.com

Definition 2024

ἵζω

See also: -ίζω

Ancient Greek

Verb

ἵζω • ‎(hízō)

(transitive) I cause to sit, seat, place
(transitive, 1st aorist) I set up
(intransitive) I sit, sit down
(intransitive) I sit still, am quiet
(intransitive) I sink
(intransitive) I settle down

Usage notes

The second-person imperative singular is ἵζε and not ἷζε.

Inflection

Present: ἵζω, ἵζομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἵζω	ἵζεις	ἵζει	ἵζετον	ἵζετον	ἵζομεν	ἵζετε	ἵζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἵζω	ἵζῃς	ἵζῃ	ἵζητον	ἵζητον	ἵζωμεν	ἵζητε	ἵζωσῐ(ν)
	optative	ἵζοιμῐ	ἵζοις	ἵζοι	ἵζοιτον	ἱζοίτην	ἵζοιμεν	ἵζοιτε	ἵζοιεν
	imperative		ἵζε	ἱζέτω	ἵζετον	ἱζέτων		ἵζετε	ἱζόντων
middle/ passive	indicative	ἵζομαι	ἵζει/ ἵζῃ	ἵζεται	ἵζεσθον	ἵζεσθον	ἱζόμεθᾰ	ἵζεσθε	ἵζονται
	subjunctive	ἵζωμαι	ἵζῃ	ἵζηται	ἵζησθον	ἵζησθον	ἱζώμεθᾰ	ἵζησθε	ἵζωνται
	optative	ἱζοίμην	ἵζοιο	ἵζοιτο	ἵζοισθον	ἱζοίσθην	ἱζοίμεθᾰ	ἵζοισθε	ἵζοιντο
	imperative		ἵζου	ἱζέσθω	ἵζεσθον	ἱζέσθων		ἵζεσθε	ἱζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἵζειν				ἵζεσθαι
participle		ἵζων , ἵζουσᾰ , ἷζον				ἱζόμενος , ἱζομένη , ἱζόμενον

Imperfect: ἷζον, ἱζόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἷζον	ἷζες	ἷζε	ἵζετον	ἱζέτην	ἵζομεν	ἵζετε	ἷζον
middle/ passive	indicative	ἱζόμην	ἵζου	ἵζετο	ἵζεσθον	ἱζέσθην	ἱζόμεθᾰ	ἵζεσθε	ἵζοντο

Imperfect: ἵζεσκον, ἱζεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἵζεσκον	ἵζεσκες	ἵζεσκε	ἱζέσκετον	ἱζεσκέτην	ἱζέσκομεν	ἱζέσκετε	ἵζεσκον
middle/ passive	indicative	ἱζεσκόμην	ἱζέσκου	ἱζέσκετο	ἱζέσκεσθον	ἱζεσκέσθην	ἱζεσκόμεθᾰ	ἱζέσκεσθε	ἱζέσκοντο

Aorist: εἷσα, εἱσάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἷσα	εἷσας	εἷσε	εἵσατον	εἱσάτην	εἵσαμεν	εἵσατε	εἷσαν
	subjunctive	εἵσω	εἵσῃς	εἵσῃ	εἵσητον	εἵσητον	εἵσωμεν	εἵσητε	εἵσωσῐ(ν)
	optative	εἵσαιμῐ	εἵσαις/ εἵσειας	εἵσαι/ εἵσειε	εἵσαιτον	εἱσαίτην	εἵσαιμεν	εἵσαιτε	εἵσαιεν/ εἵσειαν
	imperative		εἷσον	εἱσάτω	εἵσατον	εἱσάτων		εἵσατε	εἱσάντων
middle	indicative	εἱσάμην	εἵσω	εἵσατο	εἵσασθον	εἱσάσθην	εἱσάμεθα	εἵσασθε	εἵσαντο
	subjunctive	εἵσωμαι	εἵσῃ	εἵσηται	εἵσησθον	εἵσησθον	εἱσώμεθα	εἵσησθε	εἵσωνται
	optative	εἱσαίμην	εἵσαιο	εἵσαιτο	εἵσαισθον	εἱσαίσθην	εἱσαίμεθα	εἵσαισθε	εἵσαιντο
	imperative		εἷσαι	εἱσάσθω	εἵσασθον	εἱσάσθων		εἵσασθε	εἱσάσθων
		active				middle
infinitive		εἷσαι				εἵσασθαι
participle	m	εἵσᾱς				εἱσάμενος
	f	εἵσᾱσα				εἱσαμένη
	n	εἷσαν				εἱσάμενον

Aorist: ἵζησα, ἱζησάμην (Later Greek)

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἵζησα	ἵζησας	ἵζησε	ἱζήσατον	ἱζησάτην	ἱζήσαμεν	ἱζήσατε	ἵζησαν
	subjunctive	ἱζήσω	ἱζήσῃς	ἱζήσῃ	ἱζήσητον	ἱζήσητον	ἱζήσωμεν	ἱζήσητε	ἱζήσωσῐ(ν)
	optative	ἱζήσαιμῐ	ἱζήσαις/ ἱζήσειας	ἱζήσαι/ ἱζήσειε	ἱζήσαιτον	ἱζησαίτην	ἱζήσαιμεν	ἱζήσαιτε	ἱζήσαιεν/ ἱζήσειαν
	imperative		ἵζησον	ἱζησάτω	ἱζήσατον	ἱζησάτων		ἱζήσατε	ἱζησάντων
middle	indicative	ἱζησάμην	ἱζήσω	ἱζήσατο	ἱζήσασθον	ἱζησάσθην	ἱζησάμεθα	ἱζήσασθε	ἱζήσαντο
	subjunctive	ἱζήσωμαι	ἱζήσῃ	ἱζήσηται	ἱζήσησθον	ἱζήσησθον	ἱζησώμεθα	ἱζήσησθε	ἱζήσωνται
	optative	ἱζησαίμην	ἱζήσαιο	ἱζήσαιτο	ἱζήσαισθον	ἱζησαίσθην	ἱζησαίμεθα	ἱζήσαισθε	ἱζήσαιντο
	imperative		ἵζησαι	ἱζησάσθω	ἱζήσασθον	ἱζησάσθων		ἱζήσασθε	ἱζησάσθων
		active				middle
infinitive		ἵζησαι				ἱζήσασθαι
participle	m	ἱζήσᾱς				ἱζησάμενος
	f	ἱζήσᾱσα				ἱζησαμένη
	n	ἵζησαν				ἱζησάμενον

Perfect: ἵζηκα

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἵζηκα	ἵζηκας	ἵζηκε	ἱζήκατον	ἱζήκατον	ἱζήκαμεν	ἱζήκατε	ἱζήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἱζηκὼς ὦ/ ἱζήκω	ἱζηκὼς ᾖς/ ἱζήκῃς	ἱζηκὼς ᾖ/ ἱζήκῃ	ἱζηκότε ἦτον/ ἱζήκητον	ἱζηκότε ἦτον/ ἱζήκητον	ἱζηκότες ὦμεν/ ἱζήκωμεν	ἱζηκότες ἦτε/ ἱζήκητε	ἱζηκότες ὦσῐ(ν)/ ἱζήκωσῐ(ν)
	optative	ἱζηκὼς εἴην/ ἱζήκοιμῐ/ ἱζηκοίην	ἱζηκὼς εἴης/ ἱζήκοις/ ἱζηκοίης	ἱζηκὼς εἴη/ ἱζήκοι/ ἱζηκοίη	ἱζηκότε εἴητον/ ἱζηκότε εἶτον/ ἱζήκοιτον	ἱζηκὀτε εἰήτην/ ἱζηκότε εἴτην/ ἱζηκοίτην	ἱζηκότες εἴημεν/ ἱζηκότες εἶμεν/ ἱζήκοιμεν	ἱζηκότες εἴητε/ ἱζηκότες εἶτε/ ἱζήκοιτε	ἱζηκότες εἴησαν/ ἱζηκότε εἶεν/ ἱζήκοιεν
	imperative		ἱζηκὼς ἴσθῐ	ἱζηκὼς ἔστω	ἱζηκότε ἔστον	ἱζηκότε ἔστων		ἱζηκότες ἔστε	ἱζηκότες ὄντων
		infinitive				participle
active		ἱζηκέναι				ἱζηκώς , ἱζηκυῖα , ἱζηκός

Derived terms

ἀμφιίζομαι ‎(amphiízomai)
ἐνίζω ‎(enízō)
ἐφίζω ‎(ephízō)
εἰσίζομαι ‎(eisízomai)
ἱζάνω ‎(hizánō)
καθίζω ‎(kathízō)
μεταΐζω ‎(metaḯzō)

παρίζω ‎(parízō)
περιίζω ‎(periízō)
προΐζομαι ‎(proḯzomai)
προσίζω ‎(prosízō)
συνίζω ‎(sunízō)
ὑφίζω ‎(huphízō)
ὠΐζω ‎(ōḯzō)

Related terms

ἕζομαι ‎(hézomai)
ἕδος ‎(hédos)

Synonyms

καθίζω ‎(kathízō)

References

ἵζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἵζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἵζω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«ἵζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«ἵζω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἵζω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

Etymology

From Proto-Indo-European *sisdō, *sizdō a form of Proto-Indo-European *sed- ‎(“sit”). Cognates include Sanskrit सीदति ‎(sī́dati), Latin sīdō and Umbrian [script needed] ‎(sistu). Compare ἕζομαι ‎(hézomai).

Pronunciation

5th BC Attic: IPA: /hi᷄ːz.dɔː/
1st BC Egyptian: IPA: /ˈ(h)i.zo/
4th AD Koine: IPA: /ˈi.zo/
10th AD Byzantine: IPA: /ˈi.zo/
15th AD Constantinopolitan: IPA: /ˈi.zo/