Definify.com
Definition 2024
ὀρθοέπεια
ὀρθοέπεια
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /orθoépia/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /orθoépia/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /oɾθoépia/
Noun
ὀρθοέπεια • (orthoépeia) f (genitive ὀρθοεπείας); first declension
- correct diction, especially in poetry
Inflection
First declension of ὀρθοέπειᾰ, ὀρθοεπείᾱς
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ὀρθοέπειᾰ | τὼ ὀρθοεπείᾱ | αἱ ὀρθοέπειαι |
| Genitive | τῆς ὀρθοεπείᾱς | τοῖν ὀρθοεπείαιν | τῶν ὀρθοεπειῶν |
| Dative | τῇ ὀρθοεπείᾳ | τοῖν ὀρθοεπείαιν | ταῖς ὀρθοεπείαις |
| Accusative | τὴν ὀρθοέπειᾰν | τὼ ὀρθοεπείᾱ | τὰς ὀρθοεπείᾱς |
| Vocative | ὀρθοέπειᾰ | ὀρθοεπείᾱ | ὀρθοέπειαι |
Descendants
References
- ὀρθοέπεια in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ὀρθοέπεια in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ὀρθοέπεια» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette