Definify.com
Definition 2024
ὑπέρταξις
ὑπέρταξις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /ypértaxsis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /ypértaksis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ipéɾtaksis/
Noun
ὑπέρταξις • (hupértaxis) f (genitive ὑπερτάξεως); third declension
Inflection
Third declension of ὑπέρταξῐς, ὑπερτάξεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὑπέρταξῐς | ὑπερτάξει | ὑπερτάξεις |
| Genitive | ὑπερτάξεως | ὑπερταξέοιν | ὑπερτάξεων |
| Dative | ὑπερτάξει | ὑπερταξέοιν | ὑπερτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | ὑπέρταξῐν | ὑπερτάξει | ὑπερτάξεις |
| Vocative | ὑπέρταξῐ | ὑπερτάξει | ὑπερτάξεις |
Third declension of ὑπέρταξῐς, ὑπερτάξιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὑπέρταξῐς | ὑπερτάξιε | ὑπερτάξιες |
| Genitive | ὑπερτάξιος | ὑπερταξίοιν | ὑπερταξίων |
| Dative | ὑπερτάξῑ, ὑπερτάξει | ὑπερταξίοιν | ὑπερτάξῐσῐ(ν), ὑπερταξίεσῐ(ν), ὑπερτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | ὑπέρταξῐν | ὑπερτάξιε | ὑπερτάξῑς, ὑπερτάξιᾰς |
| Vocative | ὑπέρταξῐ | ὑπερτάξιε | ὑπερτάξιες |
References
- ὑπέρταξις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ὑπέρταξις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette