Definify.com

Definition 2024

ὑποτάσσω

Ancient Greek

Alternative forms

ὑποτάττω ‎(hupotáttō) Attic

(4th AD Koine) IPA^(key): /ypotás̚so/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /ypotás̚so/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /ipotáso/

Verb

ὑποτάσσω • ‎(hupotássō)

to place or arrange under
- 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 3.36.7
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Nicias 23
- 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 18.15.4
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, In the Surgery 16
to post under or behind
- 125 CE – 200 CE, Lucian, The Parasite 49
- 86 CE – 160 CE, Arrian, Tactics 26.7
1. to subject, subdue, make subject
  - 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Rhetoric 2.204
  - 46 CE – 120 CE, Plutarch, Pompey 64
  - 170 CE – 240 CE, Herodian, History of the Empire from the Death of Marcus 7.2.9
  - New Testament, Epistle to the Philippians 3.21
  - New Testament, Epistle to the Ephesians 1.22
  - New Testament, Epistle to the Colossians 3.18
  - New Testament, Epistle of James 4.7
  - Cyranus, Collected Works 15
  - 170 CE – 240 CE, Herodian, History of the Empire from the Death of Marcus 2.2.8
  - 1 CE – 100 CE, Onasander, Strategikos 1.17
  - 430-530 BC, Phrynichus Comicus, Collected Works 59
  - 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 3.13.8
  - 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Household Management 72
  - 108 CE, Arrian, Discourses of Epictetus 4.4.33
  - Stoicorum Veterum Fragmenta 3.64
to put after
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.1020.A
- 90 CE – 168 CE, Ptolemy, Geography 6.7.27
1. (logic) to take as a minor premise
  - 108 CE, Arrian, Discourses of Epictetus 4.1.161
to govern the subjunctive
- Etymologicum Magnum 471.16

Inflection

Present: ὑποτάσσω, ὑποτάσσομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτάσσω	ὑποτάσσεις	ὑποτάσσει	ὑποτάσσετον	ὑποτάσσετον	ὑποτάσσομεν	ὑποτάσσετε	ὑποτάσσουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποτάσσω	ὑποτάσσῃς	ὑποτάσσῃ	ὑποτάσσητον	ὑποτάσσητον	ὑποτάσσωμεν	ὑποτάσσητε	ὑποτάσσωσῐ(ν)
	optative	ὑποτάσσοιμῐ	ὑποτάσσοις	ὑποτάσσοι	ὑποτάσσοιτον	ὑποτασσοίτην	ὑποτάσσοιμεν	ὑποτάσσοιτε	ὑποτάσσοιεν
	imperative		ὑποτάσσε	ὑποτασσέτω	ὑποτάσσετον	ὑποτασσέτων		ὑποτάσσετε	ὑποτασσόντων
middle/ passive	indicative	ὑποτάσσομαι	ὑποτάσσει/ ὑποτάσσῃ	ὑποτάσσεται	ὑποτάσσεσθον	ὑποτάσσεσθον	ὑποτασσόμεθᾰ	ὑποτάσσεσθε	ὑποτάσσονται
	subjunctive	ὑποτάσσωμαι	ὑποτάσσῃ	ὑποτάσσηται	ὑποτάσσησθον	ὑποτάσσησθον	ὑποτασσώμεθᾰ	ὑποτάσσησθε	ὑποτάσσωνται
	optative	ὑποτασσοίμην	ὑποτάσσοιο	ὑποτάσσοιτο	ὑποτάσσοισθον	ὑποτασσοίσθην	ὑποτασσοίμεθᾰ	ὑποτάσσοισθε	ὑποτάσσοιντο
	imperative		ὑποτάσσου	ὑποτασσέσθω	ὑποτάσσεσθον	ὑποτασσέσθων		ὑποτάσσεσθε	ὑποτασσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑποτάσσειν				ὑποτάσσεσθαι
participle		ὑποτάσσων , ὑποτάσσουσᾰ , ὑποτάσσον				ὑποτασσόμενος , ὑποτασσομένη , ὑποτασσόμενον

Future: ὑποτάξω, ὑποτάξομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτάξω	ὑποτάξεις	ὑποτάξει	ὑποτάξετον	ὑποτάξετον	ὑποτάξομεν	ὑποτάξετε	ὑποτάξουσῐ(ν)
active	optative	ὑποτάξοιμῐ	ὑποτάξοις	ὑποτάξοι	ὑποτάξοιτον	ὑποταξοίτην	ὑποτάξοιμεν	ὑποτάξοιτε	ὑποτάξοιεν
middle	indicative	ὑποτάξομαι	ὑποτάξει/ ὑποτάξῃ	ὑποτάξεται	ὑποτάξεσθον	ὑποτάξεσθον	ὑποταξόμεθᾰ	ὑποτάξεσθε	ὑποτάξονται
middle	optative	ὑποταξοίμην	ὑποτάξοιο	ὑποτάξοιτο	ὑποτάξοισθον	ὑποταξοίσθην	ὑποταξοίμεθᾰ	ὑποτάξοισθε	ὑποτάξοιντο
		active				middle
infinitive		ὑποτάξειν				ὑποτάξεσθαι
participle		ὑποτάξων , ὑποτάξουσᾰ , ὑποτάξον				ὑποταξόμενος , ὑποταξομένη , ὑποταξόμενον

References

ὑποτάσσω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ὑποτάσσω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ὑποτάσσω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G5293”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

ὑποτάσσω

ὑποτάσσω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results