Definify.com

Definition 2025

ῥέπω • ‎(rhépō)

Present: ῥέπω, ῥέπομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῥέπω	ῥέπεις	ῥέπει	ῥέπετον	ῥέπετον	ῥέπομεν	ῥέπετε	ῥέπουσῐ(ν)
	subjunctive	ῥέπω	ῥέπῃς	ῥέπῃ	ῥέπητον	ῥέπητον	ῥέπωμεν	ῥέπητε	ῥέπωσῐ(ν)
	optative	ῥέποιμῐ	ῥέποις	ῥέποι	ῥέποιτον	ῥεποίτην	ῥέποιμεν	ῥέποιτε	ῥέποιεν
	imperative		ῥέπε	ῥεπέτω	ῥέπετον	ῥεπέτων		ῥέπετε	ῥεπόντων
middle/ passive	indicative	ῥέπομαι	ῥέπει/ ῥέπῃ	ῥέπεται	ῥέπεσθον	ῥέπεσθον	ῥεπόμεθᾰ	ῥέπεσθε	ῥέπονται
	subjunctive	ῥέπωμαι	ῥέπῃ	ῥέπηται	ῥέπησθον	ῥέπησθον	ῥεπώμεθᾰ	ῥέπησθε	ῥέπωνται
	optative	ῥεποίμην	ῥέποιο	ῥέποιτο	ῥέποισθον	ῥεποίσθην	ῥεποίμεθᾰ	ῥέποισθε	ῥέποιντο
	imperative		ῥέπου	ῥεπέσθω	ῥέπεσθον	ῥεπέσθων		ῥέπεσθε	ῥεπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῥέπειν				ῥέπεσθαι
participle		ῥέπων , ῥέπουσᾰ , ῥέπον				ῥεπόμενος , ῥεπομένη , ῥεπόμενον

Imperfect: ἔρρεπον, ἑρρεπόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔρρεπον	ἔρρεπες	ἔρρεπε	ἑρρέπετον	ἑρρεπέτην	ἑρρέπομεν	ἑρρέπετε	ἔρρεπον
middle/ passive	indicative	ἑρρεπόμην	ἑρρέπου	ἑρρέπετο	ἑρρέπεσθον	ἑρρεπέσθην	ἑρρεπόμεθᾰ	ἑρρέπεσθε	ἑρρέποντο

Future: ῥέψω, ῥέψομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῥέψω	ῥέψεις	ῥέψει	ῥέψετον	ῥέψετον	ῥέψομεν	ῥέψετε	ῥέψουσῐ(ν)
active	optative	ῥέψοιμῐ	ῥέψοις	ῥέψοι	ῥέψοιτον	ῥεψοίτην	ῥέψοιμεν	ῥέψοιτε	ῥέψοιεν
middle	indicative	ῥέψομαι	ῥέψει/ ῥέψῃ	ῥέψεται	ῥέψεσθον	ῥέψεσθον	ῥεψόμεθᾰ	ῥέψεσθε	ῥέψονται
middle	optative	ῥεψοίμην	ῥέψοιο	ῥέψοιτο	ῥέψοισθον	ῥεψοίσθην	ῥεψοίμεθᾰ	ῥέψοισθε	ῥέψοιντο
		active				middle
infinitive		ῥέψειν				ῥέψεσθαι
participle		ῥέψων , ῥέψουσᾰ , ῥέψον				ῥεψόμενος , ῥεψομένη , ῥεψόμενον

Aorist: ἔρρεψα, ἐρρεψάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔρρεψα	ἔρρεψας	ἔρρεψε	ἐρρέψατον	ἐρρεψάτην	ἐρρέψαμεν	ἐρρέψατε	ἔρρεψαν
	subjunctive	ῥέψω	ῥέψῃς	ῥέψῃ	ῥέψητον	ῥέψητον	ῥέψωμεν	ῥέψητε	ῥέψωσῐ(ν)
	optative	ῥέψαιμῐ	ῥέψαις/ ῥέψειας	ῥέψαι/ ῥέψειε	ῥέψαιτον	ῥεψαίτην	ῥέψαιμεν	ῥέψαιτε	ῥέψαιεν/ ῥέψειαν
	imperative		ῥέψον	ῥεψάτω	ῥέψατον	ῥεψάτων		ῥέψατε	ῥεψάντων
middle	indicative	ἐρρεψάμην	ἐρρέψω	ἐρρέψατο	ἐρρέψασθον	ἐρρεψάσθην	ἐρρεψάμεθα	ἐρρέψασθε	ἐρρέψαντο
	subjunctive	ῥέψωμαι	ῥέψῃ	ῥέψηται	ῥέψησθον	ῥέψησθον	ῥεψώμεθα	ῥέψησθε	ῥέψωνται
	optative	ῥεψαίμην	ῥέψαιο	ῥέψαιτο	ῥέψαισθον	ῥεψαίσθην	ῥεψαίμεθα	ῥέψαισθε	ῥέψαιντο
	imperative		ῥέψαι	ῥεψάσθω	ῥέψασθον	ῥεψάσθων		ῥέψασθε	ῥεψάσθων
		active				middle
infinitive		ῥέψαι				ῥέψασθαι
participle	m	ῥέψᾱς				ῥεψάμενος
	f	ῥέψᾱσα				ῥεψαμένη
	n	ῥέψαν				ῥεψάμενον

ῥέπω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ῥέπω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ῥέπω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«ῥέπω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«ῥέπω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ῥέπω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter