Definify.com
Definition 2024
aanstoten
aanstoten
Dutch
Verb
aanstoten
- (transitive) to bump into (something), to collide with
- (transitive) to nudge someone to get their attention
Inflection
| Inflection of aanstoten (weak with strong past participle, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanstoten | |||
| past singular | stootte aan | |||
| past participle | aangestoten | |||
| infinitive | aanstoten | |||
| gerund | aanstoten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | stoot aan | stootte aan | aanstoot | aanstootte |
| 2nd person sing. (jij) | stoot aan | stootte aan | aanstoot | aanstootte |
| 2nd person sing. (u) | stoot aan | stootte aan | aanstoot | aanstootte |
| 2nd person sing. (gij) | stoot aan | stootte aan | aanstoot | aanstootte |
| 3rd person singular | stoot aan | stootte aan | aanstoot | aanstootte |
| plural | stoten aan | stootten aan | aanstoten | aanstootten |
| subjunctive sing.1 | stote aan | stootte aan | aanstote | aanstootte |
| subjunctive plur.1 | stoten aan | stootten aan | aanstoten | aanstootten |
| imperative sing. | stoot aan | |||
| imperative plur.1 | stoot aan | |||
| participles | aanstotend | aangestoten | ||
| 1) Archaic. | ||||
| Inflection of aanstoten (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanstoten | |||
| past singular | stiet aan | |||
| past participle | aangestoten | |||
| infinitive | aanstoten | |||
| gerund | aanstoten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | stoot aan | stiet aan | aanstoot | aanstiet |
| 2nd person sing. (jij) | stoot aan | stiet aan | aanstoot | aanstiet |
| 2nd person sing. (u) | stoot aan | stiet aan | aanstoot | aanstiet |
| 2nd person sing. (gij) | stoot aan | stiet aan | aanstoot | aanstiet |
| 3rd person singular | stoot aan | stiet aan | aanstoot | aanstiet |
| plural | stoten aan | stieten aan | aanstoten | aanstieten |
| subjunctive sing.1 | stote aan | stiete aan | aanstote | aanstiete |
| subjunctive plur.1 | stoten aan | stieten aan | aanstoten | aanstieten |
| imperative sing. | stoot aan | |||
| imperative plur.1 | stoot aan | |||
| participles | aanstotend | aangestoten | ||
| 1) Archaic. | ||||