Definify.com
Definition 2025
abdicativus
abdicativus
Latin
Adjective
abdicatīvus m (feminine abdicatīva, neuter abdicatīvum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | abdicatīvus | abdicatīva | abdicatīvum | abdicatīvī | abdicatīvae | abdicatīva | |
| genitive | abdicatīvī | abdicatīvae | abdicatīvī | abdicatīvōrum | abdicatīvārum | abdicatīvōrum | |
| dative | abdicatīvō | abdicatīvō | abdicatīvīs | ||||
| accusative | abdicatīvum | abdicatīvam | abdicatīvum | abdicatīvōs | abdicatīvās | abdicatīva | |
| ablative | abdicatīvō | abdicatīvā | abdicatīvō | abdicatīvīs | |||
| vocative | abdicatīve | abdicatīva | abdicatīvum | abdicatīvī | abdicatīvae | abdicatīva | |
Synonyms
References
- abdicativus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “abdicativus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.