Definify.com
Definition 2025
abiudicaturus
abiudicaturus
Latin
Participle
abiūdicātūrus m (feminine abiūdicātūra, neuter abiūdicātūrum); first/second declension
- about to deprive
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | abiudicaturus | abiudicatura | abiudicaturum | abiudicaturī | abiudicaturae | abiudicatura | |
| genitive | abiudicaturī | abiudicaturae | abiudicaturī | abiudicaturōrum | abiudicaturārum | abiudicaturōrum | |
| dative | abiudicaturō | abiudicaturō | abiudicaturīs | ||||
| accusative | abiudicaturum | abiudicaturam | abiudicaturum | abiudicaturōs | abiudicaturās | abiudicatura | |
| ablative | abiudicaturō | abiudicaturā | abiudicaturō | abiudicaturīs | |||
| vocative | abiudicature | abiudicatura | abiudicaturum | abiudicaturī | abiudicaturae | abiudicatura | |