Definify.com
Definition 2025
academicus
academicus
Dutch
Noun
academicus m (plural academicussen or academici, diminutive academicusje n)
- an academic
- an academician
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἀκαδημικός (akadēmikós).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /a.kaˈdeː.mi.kus/
Adjective
acadēmicus m (feminine acadēmica, neuter acadēmicum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | acadēmicus | acadēmica | acadēmicum | acadēmicī | acadēmicae | acadēmica | |
genitive | acadēmicī | acadēmicae | acadēmicī | acadēmicōrum | acadēmicārum | acadēmicōrum | |
dative | acadēmicō | acadēmicō | acadēmicīs | ||||
accusative | acadēmicum | acadēmicam | acadēmicum | acadēmicōs | acadēmicās | acadēmica | |
ablative | acadēmicō | acadēmicā | acadēmicō | acadēmicīs | |||
vocative | acadēmice | acadēmica | acadēmicum | acadēmicī | acadēmicae | acadēmica |
Descendants
- English: academic
Noun
acadēmicus m (genitive acadēmicī); second declension
- an academician, especially a philosopher of the Platonic school, as opposed to a Stoic.
Inflection
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | acadēmicus | acadēmicī |
genitive | acadēmicī | acadēmicōrum |
dative | acadēmicō | acadēmicīs |
accusative | acadēmicum | acadēmicōs |
ablative | acadēmicō | acadēmicīs |
vocative | acadēmice | acadēmicī |
Related terms
Descendants
References
- academicus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “academicus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- academicus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016