Definify.com
Definition 2025
accitus
accitus
Latin
Participle
accītus m (feminine accīta, neuter accītum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | accītus | accīta | accītum | accītī | accītae | accīta | |
| genitive | accītī | accītae | accītī | accītōrum | accītārum | accītōrum | |
| dative | accītō | accītō | accītīs | ||||
| accusative | accītum | accītam | accītum | accītōs | accītās | accīta | |
| ablative | accītō | accītā | accītō | accītīs | |||
| vocative | accīte | accīta | accītum | accītī | accītae | accīta | |
References
- accitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- accitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “accitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.