Definify.com
Definition 2025
adiuvans
adiuvans
Latin
Participle
adiuvāns m, f, n (genitive adiuvantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | adiuvāns | adiuvantēs | adiuvantia | ||
| genitive | adiuvantis | adiuvantium | |||
| dative | adiuvantī | adiuvantibus | |||
| accusative | adiuvantem | adiuvāns | adiuvantēs | adiuvantia | |
| ablative | adiuvante, adiuvantī1 | adiuvantibus | |||
| vocative | adiuvāns | adiuvantēs | adiuvantia | ||
1When used purely as an adjective.