Definify.com
Definition 2025
adnuntiatus
adnuntiatus
Latin
Participle
adnūntiātus m (feminine adnūntiāta, neuter adnūntiātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | adnūntiātus | adnūntiāta | adnūntiātum | adnūntiātī | adnūntiātae | adnūntiāta | |
| genitive | adnūntiātī | adnūntiātae | adnūntiātī | adnūntiātōrum | adnūntiātārum | adnūntiātōrum | |
| dative | adnūntiātō | adnūntiātō | adnūntiātīs | ||||
| accusative | adnūntiātum | adnūntiātam | adnūntiātum | adnūntiātōs | adnūntiātās | adnūntiāta | |
| ablative | adnūntiātō | adnūntiātā | adnūntiātō | adnūntiātīs | |||
| vocative | adnūntiāte | adnūntiāta | adnūntiātum | adnūntiātī | adnūntiātae | adnūntiāta | |