Definify.com
Definition 2024
aedificaturus
aedificaturus
Latin
Participle
aedificātūrus m (feminine aedificātūra, neuter aedificātūrum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | aedificātūrus | aedificātūra | aedificātūrum | aedificātūrī | aedificātūrae | aedificātūra | |
| genitive | aedificātūrī | aedificātūrae | aedificātūrī | aedificātūrōrum | aedificātūrārum | aedificātūrōrum | |
| dative | aedificātūrō | aedificātūrō | aedificātūrīs | ||||
| accusative | aedificātūrum | aedificātūram | aedificātūrum | aedificātūrōs | aedificātūrās | aedificātūra | |
| ablative | aedificātūrō | aedificātūrā | aedificātūrō | aedificātūrīs | |||
| vocative | aedificātūre | aedificātūra | aedificātūrum | aedificātūrī | aedificātūrae | aedificātūra | |