Definify.com
Definition 2024
aedilicius
aedilicius
Latin
Adjective
aedīlīcius m (feminine aedīlīcia, neuter aedīlīcium); first/second declension
- aedile (attributive)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | aedīlīcius | aedīlīcia | aedīlīcium | aedīlīciī | aedīlīciae | aedīlīcia | |
| genitive | aedīlīciī | aedīlīciae | aedīlīciī | aedīlīciōrum | aedīlīciārum | aedīlīciōrum | |
| dative | aedīlīciō | aedīlīciō | aedīlīciīs | ||||
| accusative | aedīlīcium | aedīlīciam | aedīlīcium | aedīlīciōs | aedīlīciās | aedīlīcia | |
| ablative | aedīlīciō | aedīlīciā | aedīlīciō | aedīlīciīs | |||
| vocative | aedīlīcie | aedīlīcia | aedīlīcium | aedīlīciī | aedīlīciae | aedīlīcia | |
References
- aedilicius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aedilicius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “aedilicius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.