Definify.com
Definition 2024
afkondigen
afkondigen
Dutch
Verb
afkondigen
Inflection
| Inflection of afkondigen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afkondigen | |||
| past singular | kondigde af | |||
| past participle | afgekondigd | |||
| infinitive | afkondigen | |||
| gerund | afkondigen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kondig af | kondigde af | afkondig | afkondigde |
| 2nd person sing. (jij) | kondigt af | kondigde af | afkondigt | afkondigde |
| 2nd person sing. (u) | kondigt af | kondigde af | afkondigt | afkondigde |
| 2nd person sing. (gij) | kondigt af | kondigde af | afkondigt | afkondigde |
| 3rd person singular | kondigt af | kondigde af | afkondigt | afkondigde |
| plural | kondigen af | kondigden af | afkondigen | afkondigden |
| subjunctive sing.1 | kondige af | kondigde af | afkondige | afkondigde |
| subjunctive plur.1 | kondigen af | kondigden af | afkondigen | afkondigden |
| imperative sing. | kondig af | |||
| imperative plur.1 | kondigt af | |||
| participles | afkondigend | afgekondigd | ||
| 1) Archaic. | ||||