Definify.com
Definition 2025
allocutus
allocutus
Latin
Participle
allocūtus m (feminine allocūta, neuter allocūtum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | allocūtus | allocūta | allocūtum | allocūtī | allocūtae | allocūta | |
| genitive | allocūtī | allocūtae | allocūtī | allocūtōrum | allocūtārum | allocūtōrum | |
| dative | allocūtō | allocūtō | allocūtīs | ||||
| accusative | allocūtum | allocūtam | allocūtum | allocūtōs | allocūtās | allocūta | |
| ablative | allocūtō | allocūtā | allocūtō | allocūtīs | |||
| vocative | allocūte | allocūta | allocūtum | allocūtī | allocūtae | allocūta | |
References
- allocutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “allocutus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.