Definify.com
Definition 2025
approbatus
approbatus
Latin
Participle
approbātus m (feminine approbāta, neuter approbātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | approbātus | approbāta | approbātum | approbātī | approbātae | approbāta | |
| genitive | approbātī | approbātae | approbātī | approbātōrum | approbātārum | approbātōrum | |
| dative | approbātō | approbātō | approbātīs | ||||
| accusative | approbātum | approbātam | approbātum | approbātōs | approbātās | approbāta | |
| ablative | approbātō | approbātā | approbātō | approbātīs | |||
| vocative | approbāte | approbāta | approbātum | approbātī | approbātae | approbāta | |
References
- APPROBATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)