Definify.com
Definition 2025
arbitratus
arbitratus
Latin
Participle
arbitrātus m (feminine arbitrāta, neuter arbitrātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | arbitrātus | arbitrāta | arbitrātum | arbitrātī | arbitrātae | arbitrāta | |
| genitive | arbitrātī | arbitrātae | arbitrātī | arbitrātōrum | arbitrātārum | arbitrātōrum | |
| dative | arbitrātō | arbitrātō | arbitrātīs | ||||
| accusative | arbitrātum | arbitrātam | arbitrātum | arbitrātōs | arbitrātās | arbitrāta | |
| ablative | arbitrātō | arbitrātā | arbitrātō | arbitrātīs | |||
| vocative | arbitrāte | arbitrāta | arbitrātum | arbitrātī | arbitrātae | arbitrāta | |
Noun
arbitrātus m (genitive arbitrātūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | arbitrātus | arbitrātūs |
| genitive | arbitrātūs | arbitrātuum |
| dative | arbitrātuī | arbitrātibus |
| accusative | arbitrātum | arbitrātūs |
| ablative | arbitrātū | arbitrātibus |
| vocative | arbitrātus | arbitrātūs |
References
- arbitratus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- arbitratus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ARBITRATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “arbitratus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- just as you wish: arbitratu, arbitrio tuo
- just as you wish: arbitratu, arbitrio tuo