Definify.com
Definition 2025
arrinconar
arrinconar
Spanish
Verb
arrinconar (first-person singular present arrincono, first-person singular preterite arrinconé, past participle arrinconado)
Conjugation
1Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
These forms are generated automatically and may not be attested. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive arrinconar | |||||||
dative | arrinconarme | arrinconarte, arrinconarle | arrinconarle, arrinconarse | arrinconarnos | arrinconaros, arrinconarles | arrinconarles, arrinconarse | |
accusative | arrinconarme | arrinconarte, arrinconarlo, arrinconarla | arrinconarlo, arrinconarla, arrinconarse | arrinconarnos | arrinconaros, arrinconarlos, arrinconarlas | arrinconarlos, arrinconarlas, arrinconarse | |
with gerund arrinconando | |||||||
dative | arrinconándome | arrinconándote, arrinconándole | arrinconándole, arrinconándose | arrinconándonos | arrinconándoos, arrinconándoles | arrinconándoles, arrinconándose | |
accusative | arrinconándome | arrinconándote, arrinconándolo, arrinconándola | arrinconándolo, arrinconándola, arrinconándose | arrinconándonos | arrinconándoos, arrinconándolos, arrinconándolas | arrinconándolos, arrinconándolas, arrinconándose | |
with informal second-person singular imperative arrincona | |||||||
dative | arrincóname | arrincónate, arrincónale | arrincónale | arrincónanos | arrincónaos, arrincónales | arrincónales | |
accusative | arrincóname | arrincónate, arrincónalo, arrincónala | arrincónalo, arrincónala | arrincónanos | arrincónaos, arrincónalos, arrincónalas | arrincónalos, arrincónalas | |
with formal second-person singular imperative arrincone | |||||||
dative | arrincóneme | arrincónete, arrincónele | arrincónele, arrincónese | arrincónenos | arrincóneles | arrincóneles, arrincónese | |
accusative | arrincóneme | arrincónete, arrincónelo, arrincónela | arrincónelo, arrincónela, arrincónese | arrincónenos | arrincónelos, arrincónelas | arrincónelos, arrincónelas, arrincónese | |
with first-person plural imperative arrinconemos | |||||||
dative | not used | arrinconémosle | arrinconémosle | arrinconémonos | arrinconémosles | arrinconémosles | |
accusative | not used | arrinconémoslo, arrinconémosla | arrinconémoslo, arrinconémosla | arrinconémonos | arrinconémoslos, arrinconémoslas | arrinconémoslos, arrinconémoslas | |
with informal second-person plural imperative arrinconad | |||||||
dative | arrinconadme | arrinconadle | arrinconadle | arrinconadnos | arrinconaos, arrinconadles | arrinconadles | |
accusative | arrinconadme | arrinconadlo, arrinconadla | arrinconadlo, arrinconadla | arrinconadnos | arrinconaos, arrinconadlos, arrinconadlas | arrinconadlos, arrinconadlas | |
with formal second-person plural imperative arrinconen | |||||||
dative | arrincónenme | arrincónente, arrincónenle | arrincónenle, arrincónense | arrincónenos | arrincónenles | arrincónenles, arrincónense | |
accusative | arrincónenme | arrincónente, arrincónenlo, arrincónenla | arrincónenlo, arrincónenla, arrincónense | arrincónenos | arrincónenlos, arrincónenlas | arrincónenlos, arrincónenlas, arrincónense |