Definify.com
Definition 2025
asperatus
asperatus
Latin
Participle
asperātus m (feminine asperāta, neuter asperātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | asperātus | asperāta | asperātum | asperātī | asperātae | asperāta | |
| genitive | asperātī | asperātae | asperātī | asperātōrum | asperātārum | asperātōrum | |
| dative | asperātō | asperātō | asperātīs | ||||
| accusative | asperātum | asperātam | asperātum | asperātōs | asperātās | asperāta | |
| ablative | asperātō | asperātā | asperātō | asperātīs | |||
| vocative | asperāte | asperāta | asperātum | asperātī | asperātae | asperāta | |
References
- asperatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “asperatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.