Definify.com
Definition 2025
asserviturus
asserviturus
Latin
Participle
asservītūrus m (feminine asservītūra, neuter asservītūrum); first/second declension
- about to assist
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | asservītūrus | asservītūra | asservītūrum | asservītūrī | asservītūrae | asservītūra | |
| genitive | asservītūrī | asservītūrae | asservītūrī | asservītūrōrum | asservītūrārum | asservītūrōrum | |
| dative | asservītūrō | asservītūrō | asservītūrīs | ||||
| accusative | asservītūrum | asservītūram | asservītūrum | asservītūrōs | asservītūrās | asservītūra | |
| ablative | asservītūrō | asservītūrā | asservītūrō | asservītūrīs | |||
| vocative | asservītūre | asservītūra | asservītūrum | asservītūrī | asservītūrae | asservītūra | |