Definify.com
Definition 2025
attenuatus
attenuatus
Latin
Participle
attenuātus m (feminine attenuāta, neuter attenuātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | attenuātus | attenuāta | attenuātum | attenuātī | attenuātae | attenuāta | |
| genitive | attenuātī | attenuātae | attenuātī | attenuātōrum | attenuātārum | attenuātōrum | |
| dative | attenuātō | attenuātō | attenuātīs | ||||
| accusative | attenuātum | attenuātam | attenuātum | attenuātōs | attenuātās | attenuāta | |
| ablative | attenuātō | attenuātā | attenuātō | attenuātīs | |||
| vocative | attenuāte | attenuāta | attenuātum | attenuātī | attenuātae | attenuāta | |
References
- attenuatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- attenuatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “attenuatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.