Definify.com
Definition 2025
auctoratus
auctoratus
Latin
Participle
auctōrātus m (feminine auctōrāta, neuter auctōrātum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | auctōrātus | auctōrāta | auctōrātum | auctōrātī | auctōrātae | auctōrāta | |
| genitive | auctōrātī | auctōrātae | auctōrātī | auctōrātōrum | auctōrātārum | auctōrātōrum | |
| dative | auctōrātō | auctōrātō | auctōrātīs | ||||
| accusative | auctōrātum | auctōrātam | auctōrātum | auctōrātōs | auctōrātās | auctōrāta | |
| ablative | auctōrātō | auctōrātā | auctōrātō | auctōrātīs | |||
| vocative | auctōrāte | auctōrāta | auctōrātum | auctōrātī | auctōrātae | auctōrāta | |
References
- AUCTORATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)