Definify.com
Definition 2024
bäileien
bäileien
Luxembourgish
Verb
bäileien (third-person singular present läit bäi, preterite louch bäi, past participle bäigeleeën, past subjunctive léich bäi, auxiliary verb hunn)
- to lie next to something
Conjugation
| Irregular with past tense, separable | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bäileien | |||
| participle | bäigeleeën | |||
| auxiliary | hunn | |||
| present indicative |
past indicative |
conditional | imperative | |
| 1st singular | leie bäi | louch bäi | léich bäi | — |
| 2nd singular | läis bäi | louchs bäi | léichs bäi | lei bäi |
| 3rd singular | läit bäi | louch bäi | léich bäi | — |
| 1st plural | leie bäi | louche bäi | léiche bäi | — |
| 2nd plural | leit bäi | loucht bäi | léicht bäi | leit bäi |
| 3rd plural | leie bäi | louche bäi | léiche bäi | — |
| (n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. | ||||