Definify.com
Definition 2025
beatificandus
beatificandus
Latin
Participle
beātificandus m (feminine beātificanda, neuter beātificandum); first/second declension
- which is to be blessed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | beātificandus | beātificanda | beātificandum | beātificandī | beātificandae | beātificanda | |
| genitive | beātificandī | beātificandae | beātificandī | beātificandōrum | beātificandārum | beātificandōrum | |
| dative | beātificandō | beātificandō | beātificandīs | ||||
| accusative | beātificandum | beātificandam | beātificandum | beātificandōs | beātificandās | beātificanda | |
| ablative | beātificandō | beātificandā | beātificandō | beātificandīs | |||
| vocative | beātificande | beātificanda | beātificandum | beātificandī | beātificandae | beātificanda | |