Definify.com
Definition 2025
beatificatus
beatificatus
Latin
Participle
beātificātus m (feminine beātificāta, neuter beātificātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | beātificātus | beātificāta | beātificātum | beātificātī | beātificātae | beātificāta | |
| genitive | beātificātī | beātificātae | beātificātī | beātificātōrum | beātificātārum | beātificātōrum | |
| dative | beātificātō | beātificātō | beātificātīs | ||||
| accusative | beātificātum | beātificātam | beātificātum | beātificātōs | beātificātās | beātificāta | |
| ablative | beātificātō | beātificātā | beātificātō | beātificātīs | |||
| vocative | beātificāte | beātificāta | beātificātum | beātificātī | beātificātae | beātificāta | |