Definify.com
Definition 2024
bedüden
bedüden
Low German
Verb
bedüden (third-person singular simple present bedüüdt, past tense bedüüd, past participle bedüüdt, auxiliary verb hebben)
Conjugation
Conjugation of bedüden (weak verb)
| infinitive | bedüden | |
|---|---|---|
| indicative | present | preterite |
| 1st person singular | bedüüd | bedüüd |
| 2nd person singular | bedüüds(t) | bedüüds(t) |
| 3rd person singular | bedüüd(t) | bedüüd |
| plural | bedüüdt, bedüüden | bedüden |
| imperative | present | — |
| singular | bedüüd(e) | |
| plural | bedüüdt | |
| participle | present | past |
| bedüden | (e)bedüüdt, gebedüüdt | |
| Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. | ||
Related terms
- Bedüden