Definify.com
Definition 2025
begerig
begerig
Dutch
Adjective
begerig (comparative begeriger, superlative begerigst)
Inflection
| Inflection of begerig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | begerig | |||
| inflected | begerige | |||
| comparative | begeriger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | begerig | begeriger | het begerigst het begerigste |
|
| indefinite | m./f. sing. | begerige | begerigere | begerigste |
| n. sing. | begerig | begeriger | begerigste | |
| plural | begerige | begerigere | begerigste | |
| definite | begerige | begerigere | begerigste | |
| partitive | begerigs | begerigers | — | |
Derived terms
- begerigheid f (“avariciousness, covetousness”)