Definify.com
Definition 2025
benevolus
benevolus
Latin
Adjective
benevolus m (feminine benevola, neuter benevolum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | benevolus | benevola | benevolum | benevolī | benevolae | benevola | |
| genitive | benevolī | benevolae | benevolī | benevolōrum | benevolārum | benevolōrum | |
| dative | benevolō | benevolō | benevolīs | ||||
| accusative | benevolum | benevolam | benevolum | benevolōs | benevolās | benevola | |
| ablative | benevolō | benevolā | benevolō | benevolīs | |||
| vocative | benevole | benevola | benevolum | benevolī | benevolae | benevola | |
Descendants
- French: bénévole
References
- benevolus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- benevolus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “benevolus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to be well-disposed towards..: benevolo animo esse in aliquem
- to be well-disposed towards..: benevolo animo esse in aliquem