Definify.com
Definition 2024
betuigen
betuigen
Dutch
Verb
betuigen
- (transitive) to declare
Inflection
Inflection of betuigen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | betuigen | |||
past singular | betuigde | |||
past participle | betuigd | |||
infinitive | betuigen | |||
gerund | betuigen n | |||
verbal noun | — | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | betuig | betuigde | ||
2nd person sing. (jij) | betuigt | betuigde | ||
2nd person sing. (u) | betuigt | betuigde | ||
2nd person sing. (gij) | betuigt | betuigde | ||
3rd person singular | betuigt | betuigde | ||
plural | betuigen | betuigden | ||
subjunctive sing.1 | betuige | betuigde | ||
subjunctive plur.1 | betuigen | betuigden | ||
imperative sing. | betuig | |||
imperative plur.1 | betuigt | |||
participles | betuigend | betuigd | ||
1) Archaic. |