Definify.com
Definition 2025
binominis
binominis
Latin
Adjective
binōminis m, f (neuter binōmine); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | binōminis | binōmine | binōminēs | binōminia | |
| genitive | binōminis | binōminium | |||
| dative | binōminī | binōminibus | |||
| accusative | binōminem | binōmine | binōminēs | binōminia | |
| ablative | binōminī | binōminibus | |||
| vocative | binōminis | binōmine | binōminēs | binōminia | |
References
- binominis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- binominis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “binominis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.