Definify.com
Definition 2024
bonken
bonken
Dutch
Verb
bonken
- (ergative) to bang, to smash
- Ze bonkte als een zak aardappelen tegen het been van de reus.
- She banged against the giant's leg like a sack of potatos.
- Ze bonkte als een zak aardappelen tegen het been van de reus.
Inflection
| Inflection of bonken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bonken | |||
| past singular | bonkte | |||
| past participle | gebonkt | |||
| infinitive | bonken | |||
| gerund | bonken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bonk | bonkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | bonkt | bonkte | ||
| 2nd person sing. (u) | bonkt | bonkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | bonkt | bonkte | ||
| 3rd person singular | bonkt | bonkte | ||
| plural | bonken | bonkten | ||
| subjunctive sing.1 | bonke | bonkte | ||
| subjunctive plur.1 | bonken | bonkten | ||
| imperative sing. | bonk | |||
| imperative plur.1 | bonkt | |||
| participles | bonkend | gebonkt | ||
| 1) Archaic. | ||||