Definify.com
Definition 2025
bucolicus
bucolicus
Latin
Adjective
būcolicus m (feminine būcolica, neuter būcolicum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | būcolicus | būcolica | būcolicum | būcolicī | būcolicae | būcolica | |
| genitive | būcolicī | būcolicae | būcolicī | būcolicōrum | būcolicārum | būcolicōrum | |
| dative | būcolicō | būcolicō | būcolicīs | ||||
| accusative | būcolicum | būcolicam | būcolicum | būcolicōs | būcolicās | būcolica | |
| ablative | būcolicō | būcolicā | būcolicō | būcolicīs | |||
| vocative | būcolice | būcolica | būcolicum | būcolicī | būcolicae | būcolica | |
Related terms
- būcula
Descendants
References
- bucolicus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- bucolicus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “bucolicus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.