Definify.com
Definition 2025
cantillaturus
cantillaturus
Latin
Participle
cantillātūrus m (feminine cantillātūra, neuter cantillātūrum); first/second declension
- about to hum
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cantillātūrus | cantillātūra | cantillātūrum | cantillātūrī | cantillātūrae | cantillātūra | |
| genitive | cantillātūrī | cantillātūrae | cantillātūrī | cantillātūrōrum | cantillātūrārum | cantillātūrōrum | |
| dative | cantillātūrō | cantillātūrō | cantillātūrīs | ||||
| accusative | cantillātūrum | cantillātūram | cantillātūrum | cantillātūrōs | cantillātūrās | cantillātūra | |
| ablative | cantillātūrō | cantillātūrā | cantillātūrō | cantillātūrīs | |||
| vocative | cantillātūre | cantillātūra | cantillātūrum | cantillātūrī | cantillātūrae | cantillātūra | |