Definify.com
Definition 2025
cantillatus
cantillatus
Latin
Participle
cantillātus m (feminine cantillāta, neuter cantillātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cantillātus | cantillāta | cantillātum | cantillātī | cantillātae | cantillāta | |
| genitive | cantillātī | cantillātae | cantillātī | cantillātōrum | cantillātārum | cantillātōrum | |
| dative | cantillātō | cantillātō | cantillātīs | ||||
| accusative | cantillātum | cantillātam | cantillātum | cantillātōs | cantillātās | cantillāta | |
| ablative | cantillātō | cantillātā | cantillātō | cantillātīs | |||
| vocative | cantillāte | cantillāta | cantillātum | cantillātī | cantillātae | cantillāta | |