Definify.com
Definition 2025
cantus
cantus
English
Noun
cantus (plural cantus)
References
- OED2
Anagrams
Latin
Etymology
Perfect passive participle of canō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkan.tus/, [ˈkan.tʊs]
Participle
cantus m (feminine canta, neuter cantum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cantus | canta | cantum | cantī | cantae | canta | |
| genitive | cantī | cantae | cantī | cantōrum | cantārum | cantōrum | |
| dative | cantō | cantō | cantīs | ||||
| accusative | cantum | cantam | cantum | cantōs | cantās | canta | |
| ablative | cantō | cantā | cantō | cantīs | |||
| vocative | cante | canta | cantum | cantī | cantae | canta | |
Noun
cantus m (genitive cantūs); fourth declension
Declension
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | cantus | cantūs |
| genitive | cantūs | cantuum |
| dative | cantuī | cantibus |
| accusative | cantum | cantūs |
| ablative | cantū | cantibus |
| vocative | cantus | cantūs |
Derived terms
Descendants
References
- cantus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cantus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- CANTUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- instrumental music: nervorum et tibiarum cantus
- vocal and instrumental music: vocum et fidium (nervorum) cantus
- instrumental music: nervorum et tibiarum cantus