Definify.com

Definition 2024

ceannaigh

ceannaigh

Irish

Verb

ceannaigh ‎(present analytic ceannaíonn, future analytic ceannóidh, verbal noun ceannach, past participle ceannaithe)

to buy

Conjugation

Second Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	ceannaím	ceannaíonn tú; ceannaír^†	ceannaíonn sé, sí	ceannaímid; ceannaíonn muid	ceannaíonn sibh	ceannaíonn siad; ceannaíd^†	a cheannaíonn; a cheannaíos / a gceannaíonn; a gceannaíos	ceannaítear
	past	cheannaigh mé; cheannaíos	cheannaigh tú; cheannaís	cheannaigh sé, sí	cheannaíomar; cheannaigh muid	cheannaigh sibh; cheannaíobhair	cheannaigh siad; cheannaíodar	a cheannaigh / ar cheannaigh*	ceannaíodh
	past habitual	cheannaínn	cheannaíteá	cheannaíodh sé, sí	cheannaímis; cheannaíodh muid	cheannaíodh sibh	cheannaídís; cheannaíodh siad	a cheannaíodh / ar cheannaíodh*	cheannaítí
	future	ceannóidh mé; ceannód; ceannóchaidh mé^†	ceannóidh tú; ceannóir^†; ceannóchaidh tú^†	ceannóidh sé, sí; ceannóchaidh sé, sí^†	ceannóimid; ceannóidh muid; ceannóchaimid^†; ceannóchaidh muid^†	ceannóidh sibh; ceannóchaidh sibh^†	ceannóidh siad; ceannóid^†; ceannóchaidh siad^†	a cheannóidh; a cheannós; a cheannóchaidh^†; a cheannóchas^† / a gceannóidh; a gceannós; a gceannóchaidh^†; a gceannóchas^†	ceannófar; ceannóchar^†
conditional		cheannóinn; cheannóchainn^†	cheannófá; cheannóchthá^†	cheannódh sé, sí; cheannóchadh sé, sí^†	cheannóimis; cheannódh muid; cheannóchaimis^†; cheannóchadh muid^†	cheannódh sibh; cheannóchadh sibh^†	cheannóidís; cheannódh siad; cheannóchadh siad^†	a cheannódh; a cheannóchadh^† / ar cheannódh; ar cheannóchadh^†	cheannófaí; cheannóchthaí^†
subjunctive	present	go gceannaí mé; go gceannaíod^†	go gceannaí tú; go gceannaír^†	go gceannaí sé, sí	go gceannaímid; go gceannaí muid	go gceannaí sibh	go gceannaí siad; go gceannaíd^†	—	go gceannaítear
subjunctive	past	dá gceannaínn	dá gceannaíteá	dá gceannaíodh sé, sí	dá gceannaímis; dá gceannaíodh muid	dá gceannaíodh sibh	dá gceannaídís; dá gceannaíodh siad	—	dá gceannaítí
imperative		ceannaím	ceannaigh	ceannaíodh sé, sí	ceannaímis	ceannaígí; ceannaídh^†	ceannaídís	—	ceannaítear
verbal noun		ceannach
past participle		ceannaithe

*Indirect relative
† Dialect form

Alternative verbal noun: ceannacht (Cois Fharraige)

Derived terms

ceannaí

Etymology 2

Noun

ceannaigh

genitive singular of ceannach

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
ceannaigh	cheannaigh	gceannaigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.