Definify.com
Definition 2025
certatus
certatus
Latin
Participle
certātus m (feminine certāta, neuter certātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | certātus | certāta | certātum | certātī | certātae | certāta | |
| genitive | certātī | certātae | certātī | certātōrum | certātārum | certātōrum | |
| dative | certātō | certātō | certātīs | ||||
| accusative | certātum | certātam | certātum | certātōs | certātās | certāta | |
| ablative | certātō | certātā | certātō | certātīs | |||
| vocative | certāte | certāta | certātum | certātī | certātae | certāta | |
References
- certatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “certatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.