Definify.com
Definition 2025
cibatus
cibatus
Latin
Participle
cibatus m (feminine cibata, neuter cibatum); first/second declension
- fed, given food
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cibatus | cibata | cibatum | cibatī | cibatae | cibata | |
| genitive | cibatī | cibatae | cibatī | cibatōrum | cibatārum | cibatōrum | |
| dative | cibatō | cibatō | cibatīs | ||||
| accusative | cibatum | cibatam | cibatum | cibatōs | cibatās | cibata | |
| ablative | cibatō | cibatā | cibatō | cibatīs | |||
| vocative | cibate | cibata | cibatum | cibatī | cibatae | cibata | |
References
- cibatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “cibatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.