Definify.com
Definition 2024
cin
cin
Hungarian
Etymology
Loanword from German, more specifically from High German. Compare German Zinn. [1] Ultimately, from Old High German zin, from Proto-Germanic *tiną.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈt͡sin]
Noun
cin (plural cinek)
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | cin | cinek |
| accusative | cint | cineket |
| dative | cinnek | cineknek |
| instrumental | cinnel | cinekkel |
| causal-final | cinért | cinekért |
| translative | cinné | cinekké |
| terminative | cinig | cinekig |
| essive-formal | cinként | cinekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | cinben | cinekben |
| superessive | cinen | cineken |
| adessive | cinnél | cineknél |
| illative | cinbe | cinekbe |
| sublative | cinre | cinekre |
| allative | cinhez | cinekhez |
| elative | cinből | cinekből |
| delative | cinről | cinekről |
| ablative | cintől | cinektől |
| Possessive forms of cin | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | cinem | cinjeim |
| 2nd person sing. | cined | cinjeid |
| 3rd person sing. | cinje | cinjei |
| 1st person plural | cinünk | cinjeink |
| 2nd person plural | cinetek | cinjeitek |
| 3rd person plural | cinjük | cinjeik |
Synonyms
Derived terms
- cinez
(Compound words):
References
- ↑ Gábor Zaicz, Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete, Tinta Könyvkiadó, 2006, ISBN 963 7094 01 6
Old English
Noun
cin
- Alternative form of cinn: chin.
- 1876, "C" in the Encyclopædia Britannica, 9th ed., Vol. IV, p. 616:
- Our English ch (pronounced tch) for original c (as in chin for Old English cin, child for cild) is due probably to Norman influence, but here, as often, it is difficult to differentiate the results of the many disturbing causes which have operated upon our language.
- 1876, "C" in the Encyclopædia Britannica, 9th ed., Vol. IV, p. 616:
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish [Term?], from Arabic جِنّ (jinn).
Pronunciation
- IPA(key): [d͡ʒin]
Noun
cin (definite accusative cini, plural cinler)
Declension
declension of cin
possessive forms of cin
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | cinim | cinlerim |
| definite accusative (belirtme) | cinimi | cinlerimi |
| dative (yönelme) | cinime | cinlerime |
| locative (bulunma) | cinimde | cinlerimde |
| ablative (çıkma) | cinimden | cinlerimden |
| genitive (tamlayan) | cinimin | cinlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | cinin | cinlerin |
| definite accusative (belirtme) | cinini | cinlerini |
| dative (yönelme) | cinine | cinlerine |
| locative (bulunma) | cininde | cinlerinde |
| ablative (çıkma) | cininden | cinlerinden |
| genitive (tamlayan) | cininin | cinlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | cini | cinleri |
| definite accusative (belirtme) | cinini | cinlerini |
| dative (yönelme) | cinine | cinlerine |
| locative (bulunma) | cininde | cinlerinde |
| ablative (çıkma) | cininden | cinlerinden |
| genitive (tamlayan) | cininin | cinlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | cinimiz | cinlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | cinimizi | cinlerimizi |
| dative (yönelme) | cinimize | cinlerimize |
| locative (bulunma) | cinimizde | cinlerimizde |
| ablative (çıkma) | cinimizden | cinlerimizden |
| genitive (tamlayan) | cinimizin | cinlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | cininiz | cinleriniz |
| definite accusative (belirtme) | cininizi | cinlerinizi |
| dative (yönelme) | cininize | cinlerinize |
| locative (bulunma) | cininizde | cinlerinizde |
| ablative (çıkma) | cininizden | cinlerinizden |
| genitive (tamlayan) | cininizin | cinlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | cinleri | cinleri |
| definite accusative (belirtme) | cinlerini | cinlerini |
| dative (yönelme) | cinlerine | cinlerine |
| locative (bulunma) | cinlerinde | cinlerinde |
| ablative (çıkma) | cinlerinden | cinlerinden |
| genitive (tamlayan) | cinlerinin | cinlerinin |
predicative forms of cin
| simple present | singular | plural |
|---|---|---|
| ben (I am) | cinim | cinlerim* |
| sen (you are) | cinsin | cinlersin* |
| o (he/she/it is) | cin / cindir | cinler* / cinlerdir* |
| biz (we are) | ciniz | cinleriz |
| siz (you are) | cinsiniz | cinlersiniz |
| onlar (they are) | cinler | cinlerdir |
| simple past | singular | plural |
| ben (I was) | cindim | cinlerdim* |
| sen (you were) | cindin | cinlerdin* |
| o (he/she/it was) | cindi | cinlerdi* |
| biz (we were) | cindik | cinlerdik |
| siz (you were) | cindiniz | cinlerdiniz |
| onlar (they were) | cindiler | cinlerdi |
| indirect / unwitnessed past | singular | plural |
| ben (I was) | cinmişim | cinlermişim* |
| sen (you were) | cinmişsin | cinlermişsin* |
| o (he/she/it was) | cinmiş | cinlermiş* |
| biz (we were) | cinmişiz | cinlermişiz |
| siz (you were) | cinmişsiniz | cinlermişsiniz |
| onlar (they were) | cinmişler | cinlermiş |
| *Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. | ||