Definify.com
Definition 2025
circitatus
circitatus
Latin
Participle
circitātus m (feminine circitāta, neuter circitātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | circitātus | circitāta | circitātum | circitātī | circitātae | circitāta | |
| genitive | circitātī | circitātae | circitātī | circitātōrum | circitātārum | circitātōrum | |
| dative | circitātō | circitātō | circitātīs | ||||
| accusative | circitātum | circitātam | circitātum | circitātōs | circitātās | circitāta | |
| ablative | circitātō | circitātā | circitātō | circitātīs | |||
| vocative | circitāte | circitāta | circitātum | circitātī | circitātae | circitāta | |