Definify.com
Definition 2025
circumcingens
circumcingens
Latin
Participle
circumcingēns m, f, n (genitive circumcingentis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | circumcingēns | circumcingentēs | circumcingentia | ||
genitive | circumcingentis | circumcingentium | |||
dative | circumcingentī | circumcingentibus | |||
accusative | circumcingentem | circumcingēns | circumcingentēs | circumcingentia | |
ablative | circumcingente, circumcingentī1 | circumcingentibus | |||
vocative | circumcingēns | circumcingentēs | circumcingentia |
1When used purely as an adjective.