Definify.com
Definition 2025
circumcludens
circumcludens
Latin
Participle
circumclūdēns m, f, n (genitive circumclūdentis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | circumclūdēns | circumclūdentēs | circumclūdentia | ||
genitive | circumclūdentis | circumclūdentium | |||
dative | circumclūdentī | circumclūdentibus | |||
accusative | circumclūdentem | circumclūdēns | circumclūdentēs | circumclūdentia | |
ablative | circumclūdente, circumclūdentī1 | circumclūdentibus | |||
vocative | circumclūdēns | circumclūdentēs | circumclūdentia |
1When used purely as an adjective.