Definify.com
Definition 2025
circumductus
circumductus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kir.kumˈduk.tus/, [kɪr.kʊmˈdʊk.tʊs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃir.kumˈduk.tus/, [t͡ʃir.kum̥ˈduk.tus], [t͡ʃir.kunˈduk.tus]
Noun
circumductus m (genitive circumductūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | circumductus | circumductūs |
| genitive | circumductūs | circumductuum |
| dative | circumductuī | circumductibus |
| accusative | circumductum | circumductūs |
| ablative | circumductū | circumductibus |
| vocative | circumductus | circumductūs |
Participle
circumductus m (feminine circumducta, neuter circumductum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | circumductus | circumducta | circumductum | circumductī | circumductae | circumducta | |
| genitive | circumductī | circumductae | circumductī | circumductōrum | circumductārum | circumductōrum | |
| dative | circumductō | circumductō | circumductīs | ||||
| accusative | circumductum | circumductam | circumductum | circumductōs | circumductās | circumducta | |
| ablative | circumductō | circumductā | circumductō | circumductīs | |||
| vocative | circumducte | circumducta | circumductum | circumductī | circumductae | circumducta | |
References
- circumductus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “circumductus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.