Definify.com
Definition 2025
circumiens
circumiens
Latin
Participle
circumiēns m, f, n (genitive circumeuntis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia | ||
| genitive | circumeuntis | circumeuntium | |||
| dative | circumeuntī | circumeuntibus | |||
| accusative | circumeuntem | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia | |
| ablative | circumeuntī | circumeuntibus | |||
| vocative | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia | ||