Definify.com
Definition 2025
circumiens
circumiens
Latin
Participle
circumiēns m, f, n (genitive circumeuntis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia | ||
genitive | circumeuntis | circumeuntium | |||
dative | circumeuntī | circumeuntibus | |||
accusative | circumeuntem | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia | |
ablative | circumeuntī | circumeuntibus | |||
vocative | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia |