Definify.com
Definition 2025
circumspectus
circumspectus
Latin
Participle
circumspectus m (feminine circumspecta, neuter circumspectum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | circumspectus | circumspecta | circumspectum | circumspectī | circumspectae | circumspecta | |
| genitive | circumspectī | circumspectae | circumspectī | circumspectōrum | circumspectārum | circumspectōrum | |
| dative | circumspectō | circumspectō | circumspectīs | ||||
| accusative | circumspectum | circumspectam | circumspectum | circumspectōs | circumspectās | circumspecta | |
| ablative | circumspectō | circumspectā | circumspectō | circumspectīs | |||
| vocative | circumspecte | circumspecta | circumspectum | circumspectī | circumspectae | circumspecta | |
References
- circumspectus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumspectus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “circumspectus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- after mature deliberation: omnibus rebus circumspectis
- after mature deliberation: omnibus rebus circumspectis